Bril was op teevee. Zomergast bij Andriaan van Dis. Toen ik twaalf jaar geleden uit het Centraal Station in Amsterdam kwam, schrok ik me wezenloos. Ik had het manuscript van mijn nieuwe boek onder mijn arm en zou dat bespreken met Martin Bril, ad hoc-redacteur bij...
Toen ik Harry van Raaij, bestuursvoorzitter van PSV, voor de eerste keer op de beeldbuis zag, was ik aangedaan. De man wandelde met een tv-reporter over een landelijk weggetje, sprak traag en gebruikte dialect. Hij slaagde er niet in zijn zinnen af te maken terwijl...
Het komt regelmatig voor dat ik ’s nachts wakker word. Ik sta op, open het raam op de badkamer en luister. Het is nog stil. Ik kijk op mijn horloge. Over twaalf, hooguit veertien minuten moet de eerste beginnen, zeg ik tegen mezelf. Ik zit er wel eens langs. Dan...
Toen ik weinig van het leven begreep, had ik zelfvertrouwen en ging er fris van de lever tegenaan. Het moest niet zo moeilijk zijn om schitterende poëzie te schrijven, de wereld te veroveren, erkenning te vinden voor het talent dat ik mezelf toeschreef. Hetzelfde gold...
Een mens kan veranderen. Op het moment dat ik dit schrijf, bevind ik me in Siberie. Ik ben een dag geleden teruggekeerd van een tocht per vlot over de Birusa, een rivier. Deze tocht bracht me in aanraking met enkele typisch Russische gebruiken. Een daarvan is de...
Twee weken geleden trof de lezer op deze plek een column over Siberië aan, onder de kop `Siberische wodka’. Die werd per e-mail vanuit Rusland verstuurd naar de krant. Nu ik terug in Nederland ben, wil ik nog één of twee columns aan mijn reis wijden. Toen ik...
