De kleine jongen en de rivier
(De onderstaande recensies hebben betrekking op de eerste druk van De kleine jongen en de rivier uit 1994.)
In elke verhaal bouwt Mikkers een intense spanning op, maar samen vertonen de verhalen ook een duidelijke spanningsboog.
De landelijke sfeer die Mikkers oproept – de stilte, mistige herfstochtenden, norse boeren en jongens die op hun klompen het koren vertrappen en dorpsstraten onveilig maken – is idyllisch maar niet bestendig. Gelukkig toont Mikkers de nodige terughoudendheid in het uitmeten van plattelandsromantiek. Ondanks de vele dorpstaferelen en natuurbeschrijvingen, draait het boek om Henri die, hoewel verstoken van een moeilijke jeugd en een al te gecompliceerd karakter, blijft boeien. Dat laatste is vooral te danken aan Mikkers mooie observaties, zijn gevoel voor detail en zijn geserreerde stijl.
NRC Handelsblad 17 juni 1994, Elsbeth Etty
Elf onidyllische verhalen over geweld en angst in de jaren vijftig, met een hoog gehalte aan ‘street credibility’.
In de pure evocatie van de kinderwereld betoont Mikkers zich (…) een talent. Onderlinge vriend- en vijandschappen, expedities in de omringende velden, weiden en bossen, wreedheid jegens dieren zijn met oog voor detail en ongeromantiseerd weergegeven. Het denkbeeld dat het in Nederland vroeger pais en vree was onder jongeren en dat al die Amerikaanse toestanden – bendevorming, vechtpartijen, wapens mee naar school – hier niet voorkwamen, wordt duchtig ondergraven door De kleine jongen en de rivier: Mikkers’ dorpsjeugd beschikt over een adequate dosis street credibility.
Vrij Nederland 21 mei 1994, Jeroen Vullings
Auteur Jasper Mikkers is er voortreffelijk in geslaagd dit alles te beschrijven vanuit de belevingswereld van de hoofdpersoon. De verhalen schetsen ook voortreffelijk de sfeer en mentaliteit van die periode.
Een geslaagde roman met een degelijke psychologische diepgang, geschikt voor een vrij breed publiek.
Lektuurgids oktober 1994, Jan Wouters
Hij is er op zijn manier in geslaagd plattelands-literatuur weer aanzien te geven. Geen tafereel uit het moderne leven kan even indringend zijn als de passage in ‘De geur van vlees’ over het slachten van een varken. Of neem de ingetogen beschrijving van de zelfmoord van boer Duifhuys in ‘De taaiheid van een nagelbijter’.
Mikkers beschrijft die rijke natuur op uitbundige wijze. Maar hij weet maat te houden met zijn nostalgie. Hij meet de kwade kanten van het leven in Avendonk minstens even breed uit als de schilderachtige aspecten.
Hans Warren
In een meeslepende stijl schrijft Jasper Mikkers in het titelverhaal van zijn in 1994 verschenen verhalenbundel: De kleine jongen en de rivier over zijn alter ego Henri Pafort.
Zelden schreef een Brabantse schrijver ontroerender proza over zijn jeugd en de natuur dan Jasper Mikkers in: De kleine jongen en de rivier.
Brabants Dagblad 31 oktober 2002, Jef van Kempen