Op 24 december ging in Paradox in Tilburg de 21e editie van Stranger than Paradox van start.
Naast Paul van Kemenade met zijn kwartet Three horns and a bass traden op De Beren Gieren en Bruut.
Als spreekstalmeester leidde ik het optreden van De Beren Gieren in met het volgende gedicht.
DE BEREN GIEREN
Nee, je hoort geen rauw gekrijs van gieren
ook klinkt er geen gebrul van woeste beren
of getiktak van een paartje wandelende nieren
niet het geklater van in schaduw urineren
Hun spel is kun je zeggen onverdraaglijk licht
als is het leven louter liefde, alle dagen zon
Ze zijn er spelend lijkt wel helemaal op gericht
je hart te laten smelten, zelfs al is het beton
Maar dan klinkt daar brutaal en subversief
een dwarse kwinkslag van een Fulco Ottenvanger
van ingetogen wordt hij zomaar explosief
als pikt hij dat geneuzel niet meer langer
Op Simon Segers staat opeens geen maat
slaat deuken in het gonzen van de bas
hij demonstreert adhd in derde graad
en wisselt roffels met fenomenaal gekras
Van Pee heeft plotsklaps stalen vingertoppen
gaat maar te keer, ongepolijst en onbevangen
die bas, zo denken wij, gaat naar de knoppen
hij speelt de jazz waar we zo naar verlangen
Van voluit spelen houden ze, en van schmieren
begroet ze met applaus: de Beren Gieren.