(tekst van Vlekkie en Spekkie)
Jij hebt het moeilijk sinds wij zijn ontzield
we brengen je meedogenloos in nood
je troeteldieren waar je zo van hield
liggen schaamteloos in schijfjes op je brood
We doen je met ons heengaan veel verdriet
omdat een schuldvraag door je hersens spookt
wanneer je ons gehavend voor je ziet
op smaak gebracht met kruiden en gerookt
Van lief en levendig werden wij lekker
en houden maar niet op jou te bezwaren
waarom moet dit, je baalt nu als een stekker
omdat je denken moet hoe wij ooit waren
Ook Blonde Arie, Slome Japie, Knor en Bram
veranderden van troeteldier in worst
in beleg voor op de boterham
gebakken speklap met krokante korst
Je denkt nu: had ik ze maar nooit gekend
ik was altijd een kérel, puike meid
maar vrees dat dieren eten niet meer went
ik ben zomaar mijn prachtig zelfbeeld kwijt
Het spijt ons dat we jou aanhoudend plagen
We blijven ons gedragen als een beest
We snappen nu: jij bent echt te beklagen
omdat wij niet meer zijn, maar zijn geweest
Te zijn zoals jij bent dat doet echt pijn
Jij kunt er niks aan doen, vlees moet je eten
Waar zijn ze anders voor, konijn en zwijn
Bedenk: jij hebt tenminste een geweten
In het Cultureel Café van 24 november was een van de onderwerpen het Varkenshuis, en in het verlengde daarvan het project mEAT/kill your darlings. In het Varkenshuis in de tuin van de muziekschool Het Factorium, in het stadscentrum van Tilburg, werden twee varkens sinds juni 2013 grootgebracht: Vlekkie en Spekkie. Op 18 november werden de twee varkens geslacht, in een slachthuis in Oirschot. Om protesten te voorkomen, werd er pas ruchtbaarheid aan het slachten gegeven toen het achter de rug was. Aan het hemelen van de varkens wijdde ik een gedicht dat door het Brabants Dagblad werd gepubliceerd, en er verscheen een brief van Vlekkie en Spekkie. Zie voor die teksten op deze site. Ik schreef ook een lied, Lied voor de gevoelige vleeseter. Het werd tijdens het Cultureel Café in Tilburg gezongen, op 24 november, door entertainer en liedjeszanger Peter Faber.