Datum van plaatsing op internet: 20 oktober 2009
op internet De eerste regels van het programma van de LST (Lijst Smolders Tilburg) spreken boekdelen. ‘Allereerst wil ik duidelijk laten weten dat ik, Hans Smolders, als oprichter van Lijst Smolders Tilburg, nooit de behoefte heb gehad om in de politiek te gaan of politicus te worden. Sterker nog ik zal nooit een politicus worden en wil er zelfs nog niet een beetje op lijken.’
Uit deze woorden spreekt een enorme minachting voor het werk van de politicus. Er zit de suggestie in verscholen dat elke politicus corrupt is. Hij ontkent dat politicus zijn en zich inzetten voor de samenleving een eervol beroep is en dat de overgrote meerderheid van politici haar werk goed doet.
Dit begin van Smolders politieke programma is niet meer dan een demagogische kunstgreep waaruit een zucht tot manipuleren spreekt en een inspelen op vooroordelen bij mensen die ver afstaan van de dagelijkse praktijk van de politiek en hun meningen baseren op uitzonderingsgevallen. Deze manier van opereren door een politicus heet populisme en opportunisme. Smolders richt zich in die beginzinnen rechtstreeks tot mensen die zich om wat voor reden ook buiten de samenleving voelen staan, angstig en onzeker zijn en een negatieve visie op de samenleving hebben ontwikkeld. Smolders voedt die negatieve visie. Hij heeft er baat bij de onvrede onder mensen hoog op te stoken. Daarom zijn in Smolders’ ‘partij’ (een groep ‘uitverkorenen’, geselecteerd door Smolders persoonlijk) en politiek optreden nuance en relativering taboe. Zijn ‘partij’ is een samenscholing van mensen die zich laten leiden door frustratie en paranoia, die een afkeer hebben ontwikkeld tegen alles wat niet gewoon is, tegen ieder die niet is zoals ze zelf zijn, tegen ieder die om wat voor reden ingedeeld kan worden bij een elite. En tot een elite horen in de eerste plaats politici, maar ook kunstenaars: musici, beeldende kunstenaars, schrijvers, wetenschappers. En nog vele anderen. Tot een elite behoort iedereen die geen lid of aanhanger is van de LST.
Smolders afficheert zichzelf vooral als een gewoon iemand. In elk geval niet als een politicus.
Maar achter dat masker van ontkenning is Smolders meer een politicus dan wie ook. Hij is de stuwende kracht achter een politieke beweging en is anders dan de gewone raadsleden (politici) full time met politiek bezig. De minachting die hij uitspreekt voor het politiek bedrijf, is gespeeld. In feite wil Smolders niets liever dan politicus zijn. Hij aast op vele zetels in de gemeenteraad voor leden van zijn beweging en op een wethouderschap voor zichzelf. Hij aast op macht en die macht zal hij hoe dan ook krijgen.
Dat ‘hoe dan ook’ is de grootste dreiging voor de toekomst van de stad Tilburg.
Smolders wordt gedreven door een onvoorstelbaar minderwaardigheidsgevoel. Hij is woedend, razend, paranoïde. Een enorme verbittering is van zijn gezicht te lezen als hij in een debat weerwerk krijgt van andere politici. Smolders wil macht. Smolders wil de machtigste politicus van Tilburg worden. Zijn verklaring ‘Sterker nog ik zal nooit een politicus worden en wil er zelfs nog niet een beetje op lijken’ is pure retoriek, is, om een keer een greep te doen uit het arsenaal aan termen dat Smolders dag in dag uit bezigt, een pure leugen.
Wie de terminologie analyseert die Smolders en zijn partijgenoten bezigen, wie de kwalificaties op een rij zet die hij toepasbaar acht op anderen, schrikt, of meer dan dat. Bij mij roept dat taalgebruik herinneringen op aan minder glorieuze perioden in de geschiedenis van de mensheid, aan het taalgebruik van radicaal linkse en rechtse partijen en bewegingen, bewegingen die hun sporen van geweld en bloed in de wereld hebben achtergelaten.
Ik heb Hans Smolders enkele keren ontmoet en gesproken. Ik was onder de indruk van zijn inzet en bewogenheid. Ik was overtuigd van zijn oprechtheid. Van die oprechtheid ben ik niet zeker meer. Als ik zie hoe hij en zijn ‘partij’ te werk gaan, hoe ze niet idealen in de politiek proberen te verwezenlijken maar vooral bezig zijn met manipuleren en slinkse manoeuvres uit te halen, hoe ze tegenstanders proberen te beschadigen met publiekscampagnes zoals reeksen ingezonden brieven in het Brabants Dagblad (deze krant werkt daar blijkbaar graag aan mee), dan kan ik niet anders dan concluderen dat Smolders en de LST hun onschuld al enige tijd geleden verloren hebben. Het is een ‘partij’ geworden die als voornaamste instrumenten de intrige en slinkse truc hanteert. De rol die Smolders aanvankelijk vervulde, die van sympathieke volkstribuun, van iemand die fris van de lever kritiek uitoefende en een nieuwe wind liet waaien in de politiek, bestaat niet meer.
Ik heb Hans Smolders (en partijgenoten) enkele keren tijdens gemeenteraadsvergaderingen zien acteren. Hans Smolders kan onvoorstelbaar driftig worden als hij niet onmiddellijk het woord krijgt, kan bijna niet formuleren door de driften die door zijn lijf heen gieren, hij ziet overal complotten en beschouwt iedere andere politicus als iemand die bezig is hem onacceptabele streken te leveren. Het ontbreekt hem aan respect voor tegenstanders, hij kan niet samenwerken, zijn angst het onderspit te delven en in te moeten binden bepalen zijn handelen.
Zoals hij zelf zegt: hij is nu eenmaal geen politicus en wil het ook nooit worden.
Gezien zijn karakterstructuur is Smolders onbekwaam om een goed en degelijk politicus te zijn. Hij zal altijd meer kapot maken dan opbouwen. Mensen die met de eigenschappen en talenten van Smolders de politiek ingingen en uiteindelijk macht kregen, hebben de mensheid nooit een dienst bewezen.
Ik hoop dat Hans Smolders zich aan zijn woord houdt en nooit politicus zal worden. Dat hij zijn belofte nakomt en nooit op het pluche van de wethouderszetel zal plaatsnemen. Dat hij uit de gemeenteraad stapt en een beroep buiten de politiek gaat uitoefenen.
Smolders opereert vanuit een volstrekt foute en voor de samenleving buitengewoon gevaarlijke motivatie: Pim Fortuyn wreken. Zijn baas en idool is vermoord. Door wie? Door zijn moordenaar? Nee, door zijn politieke tegenstanders. Door Den Haag. Door de politiek.
Hans Smolders hoort nu zelf bij die politiek.
Pim Fortuyn had stijl en talent. Hans Smolders heeft heel wat minder talent. Hans Smolders heeft geen stijl.
Gerelateerde Berichten:
- Stenig Smolders
- Politieke intrigant
- Smolders versus Vreeman
- DE TILBURGSE KOERIER – RECLAMEBLAD VAN DE LST
- Smolders op de vp, en terecht
- tomaten of modder?
- Hetze tegen Hans Smolders?
- Uit de fractie gepleurd
- We willen een eind aan het uitschakelen van mensen met stempels, etiketten en rare beeldvorming.
- Stem op LST is stem op CDA
Share on facebookShare on google_plusone
Dit bericht is geplaatst in Blog. Bookmark de permalink.
10 Reacties op HANS SMOLDERS – WROK ALS POLITIEKE MOTIVATIE
- ruevert zegt:
Tja,
wat moeten met deze onzinnige bijdrage? Als ik bruusk ben, leid ik uit de welgevallige portret van de “heer” Jasper Mikkers af dat hij een ruime mate van zelfoverschatting heeft en daarnaast het ultieme gevoel van het “linkse” gelijk denkt te verwoorden, Past in het profiel van een narcist. Maar dit ter zijde.
Terug naar Hans Smolders. Een ijshockeyer die zijn bedrijf heeft verkocht en bij toeval in het brandpunt van de belangstelling komt. Die daarna als “simpele” ziel denkt dat hij een bijdrage kan leveren aan de dorpse politiek. Die door de geestgenoten van van der G. persoonlijk meerdere malen is bedreigd. Los van de inhoud van het gedachtegoed dat LST voorstaat, dient deze man bewondert worden worden dat hij ondanks alles zijn best heeft gedaan om veranderingen te bewerkstelligen.
En “heer” Mikkers, waar waren de door jou geadoreerde sociaal bewogen partijen bij de occupy beweging. Stilte alom. Niet salonfähig net zoals Hans Smolders.
Het is tijd om een bredere horizon tot u te nemen. U bent het spoor geheel bijster!