Wanneer er niets meer lijkt te zijn
dat oog en hand houvast kan geven
we tasten in een leegte zonder licht
dan worden we gered door hen die in
ons wonen, wakker worden, spreken gaan
Het meest zijn we gehecht aan het gezicht
dat uit het harde duister aan komt zweven
en ons weer adem geeft, een stem, bestaan
en lippen om te kussen, een gedicht –
dat ons optilt, terugbrengt naar het leven
Voetnoot
Dit titelloze gedicht schreef ik op verzoek van kunstenares Margot Homan en is gewijd aan het beeld dat zij maakte en geplaatst is in de Helga Deen-tuin (hoek Willem-II-straat en Fabrieksstraat) in Tilburg. Het beeld beeldt verbondenheid uit, kreeg daarom ook die titel en werd onthuld op 2 september 2013.