Een genant realistisch werk dus, dat – toegegeven – bijzonder knap is verteld, maar dat je om zijn libertijns geweld niet zomaar iedereen in handen kunt stoppen.

KLCB Boekengras augustus 199, Lic. Hugo van Hoecke

Wie wint de AKO-Literatuurprijs 1990?
Jacques Asselman (van ATHENAEUM (Spui): ‘Ik hoef daar niet lang over na te denken.het is een boek dat pas een maand uit is: De weg van de regen van Jasper Mikkers, vroeger bekend onder de naam Tymen Trolsky. Een prachtig reisboek.

Het Parool 31 maart 1990

Het verhaal, dat soms een dagboekachtig karakter heeft, biedt op die manier voldoende mogelijkheden een beeld van het huidige Peru te schetsen. Mikkers doet dat in bepaalde opzichten zeer goed. Zo beschrijft hij met veel realisme de armoedige en uitzichtlozesituatie waarin de indianen in de Andes verkeren. het nachtelijke uitgaansverbod, de dagelijkse patrouilles en razzia’s van het leger en politie en de moordaanslagen en ontvoeringen van de Maoïstische guerillabeweging.

Zwolsche Courant 1 augustus 1990

Een auteur overigens. met de overdrijvingen van een mannetjesputter. Iemand die een fles wijn ‘openrukt’ en ‘soep in weerzinwekkende hoeveelheden naar binnenstouwt’. Een vermakelijk boek.

Schager Courant 13 september 1990, Alfred Kossman

Mikkers had meer neus voor meisjes dan voor kaaimannen, waar je begrip voor kunt opbrengen.

Standaard 3 november 1990

In ieder geval heeft hij het verhaal briljant verteld, niet alleen wat betreft de reis als zodanig met als hoogtepunt de bloedige jacht op kaaimannen, waarover hij een fotoreportage moet maken voor een bekend tijdschrift. Sterk tot de verbeelding spreken ook de liefdesaffaires die in het boek worden beschreven. Gerust mag worden gesteld, dat hier sprake is van een brok zeer leesbare literatuur van grote allure.

De Vonk, Sliedrecht, 9 juni 1990

Er is meer dat De weg van de regen tot een intens provinciaal, benepen boek maakt. Ik denk vooral aan de snoeverige zelfingenomenheid waarmee Mikkers zich in de spiegel van zijn autobiografisch proza bekijkt. Het is alsof er een monsterlijk groot reclamebord van Marlboro of Camel op je afkomt. Hier spreekt het stoerste jongetje uit de klas.

De Boekenkrant mei 1990, Jaap Goedegebuure

Jasper Mikkers kan schrijven. De weg van de regen is een spannend boek. Er staat veel in en veel daarvan zal je niet licht vergeten.

Nieuwsblad van het Zuiden 17 maart 1990, Ton Boogaard

(…) een reisverhaal dat broeit en op iedere pagina zindert van de ingehouden spanningen.
Liefde, erotiek, geweld, maar ook het bijna dodelijke klimaat en de moordende natuur bepalen de sfeer van een reis die zich laat lezen als een roman. De lezer blijft weinig bespaard, maar Mikkers spaart ook zichzelf niet. Hij is het type reiziger dat precies doet wat de doorsnee reiziger kost wat kost wil voorkomen. Hij belandt in achterbuurten, visserskampen, en bordelen, hij wordt overvallen, opgelicht en in de maling genomen. En hij geniet. Van een gore hotelkamer, verduisterde straten, stinkende kroegen.

AVENUE, Ed Schilders

KOPPEN BOVEN RECENSIES van DE WEG VAN DE REGEN

Ruige roman vanuit het standpunt van macho-avonturier
De Limburger, 14 juni 1990

Ouderwetse avonturier op zoek naar kaaiman
Schager Courant, 13 september 1990

Rauwe erotomaan en overjarige hippie
De Gelderlander(?), datum?

Jasper Mikkers: een egomaniak in de jungle
Het Binnenhof, 18 mei 1990

Avonturier op zoek naar kaaimannen
Provinciaalse Zeeuwse Courant, 1 september 1990

JASPER MIKKERS REIST – VAN BED NAAR BED – DOOR PERU
Onverschrokken haan blijkt banale sextoerist