Mikkers schrijft rustige en lange verzen, met een rijk palet en met woorden die hun volle betekenis kunnen dragen in een met spanning en diepte gekruid  poëtisch geheel.

Stefan van den Bossche

Het gedicht bevat vele bespiegelingen: over het licht, waarneming, natuur, nabijheid èn afstand. (…) De verdwijning bevat veel symbolen die op eigen wijze toevoegen aan verhaal en mysterie, bewust afgewisseld met het banale van alledag.
Het is een sympathieke bundel.

De Stem 4 november 1994, door Yvonne Né

Poëzie mag ook amuseren, zoals film dat doet. Het meest fi1misch is het werk van Jasper Mikkers

Ook Jasper Mikkers is uitgebreid, maar hij is altijd helder en vertelt een spannend verhaal over een man die vlucht voor de maffia.

Jasper Mikkers is uiteindelijk mysterieuzer: “Er dwaalt een donkere gestalte in ons allen! die naar sporen zoekt en in het duister tast.!
Wanneer we hem niet vinden. kunnen we niet verder.! Wanneer we hem niet volgen, kunnen we niet meer terug.”

De gedichten van Mikkers, Kregting en K Michel staan mooi dicht bij het: eigene van dingen, bieden geen oplossingen en laten elke keer opnieuw zien wat ze al wisten: laten we leven.

Het Parool 9 juni 1995, door Rogi Wieg

Het bekendste lange verhalende gedicht van de moderne Nederlandse literatuur is Mei van Herman Gorter. (…) De laatste jaren lijkt het lyrisch-epische gedicht weer in zwang te komen. De Tegelense dichter Huub Beurskens publiceerde Charme, Marc Reugebrink uit Goor De val, de Delftenaar Arjen Duinker Gistfabriek en Maria van Daalen uit Groningen schreef Brief over het eindige. Dit najaar voegde de Tilburgse schrijver jasper Mikkers De verdwijning aan het rijtje toe. Van de hier genoemden vertoont zijn zevendelig epos misschien nog wel de meeste overeenkomsten met de klassieker Mei.

Mikkers gebruikt in zijn verzen zoveel klassieke motieven uit verschillende culturen, dat alle details gelijk symbolisch geladen zijn.

De verdwijning heeft een paar opvallende kenmerken. Mikkers deelt de zeven delen op in strofen van variabele lengte. Ook de versregels variëren sterk in lengte. Van rijm of andere duidelijke klanktechnieken als binnenrijm of alliteratie maakt hij geen gebruik. Toch zijn vrije verzen uitermate melodieus.

Jasper Mikkers heeft in De verdwijning een intrigerende manier van vertellen gevonden.

Brabantia december 1994/januari 1995, door Hans Groenewegen